Volgens mij weten we allemaal dat er weinig zo veranderlijk is als de smaakpapillen van een peuter. Niet verrassend dat ik al vaker schreef over de eetskillz van onze pittige tante in Peuterende smaakpapillen en Tafeletiquette à la all-you-can-eat. Maar ook in Panne, panne en nog eens panne, hebben jullie een deel van de culinaire wereld van ons kleine, kieskeurige vreetzakje kunnen lezen. Vandaag daarop het vervolg, de enorme wisseling van smaak of beter gezegd van formaat: ‘Panne, Panne en ook wat poffertjes’.
Na alle Corona maatregelen is het eindelijk weer mogelijk om uit eten te gaan. Of anderhalve meter afstand en een complete gezondsheidscheck bij de voordeur, het uit eten gaan nou ten goede komt, kun je jezelf afvragen, maar hier laten wij ons absoluut niet door tegenhouden. Deze keer geen all-you-can-eat buffet of tafels vol met sushi, nee wij gaan graag mee met de flow van onze dame: we belanden in een pannenkoekenhuis voor een arrangementje onbeperkt poffertjes eten. Misselijkmakend goed!
‘Koffiertjes’
Na ieder eetmoment op deze dag uitgelegd te hebben dat we de ‘koffiertjes’ vanavond pas gaan eten, is het grote moment voor het kleine dametje dan eindelijk daar. Om de Hollandse half 6 zitten wij klaar voor de eerste ronde poffertjes. De eerste ronde die in enkele seconden in haar holle kies is verdwenen en plaats maakt voor de volgende ronde. Die tweede ronde die zorgt voor het nodige bodempje en die aan de start ligt van de misselijkmakende derde ronde. Met als toetje een ijsje met lekkere, vette slagroom en natuurlijk nóg een flesje mierzoete Fristi, het is tenslotte feest hè?!
Als dat geen feestmaal is voor een peuter dan weet ik het ook niet meer. Een ding weet ik wel: poedersuiker in je haar en misselijk naar huis.
Lekker hoor, die ‘koffiertjes’ 😉
Credits wat betreft de heerlijke poffertjes voor: Restaurant Popsuiker in Heemstede.
Mama-Ri 