Vader- en moederdag

Dit weekend is het weer zover: vaderdag. De dag waarop we voor beide papa’s iets leuks willen regelen en natuurlijk mag de papa van je eigen kind dan niet vergeten worden.

De voorbereiding van zo’n dag loog er, voordat we zelf papa en mama werden, al niet om. Er wordt met (schoon-)broers en (schoon-)zussen over een idee gebrainstormd, er wordt besproken wie, hoe laat bij papa of opa kan zijn en wie wat regelt. Daarnaast mag je dat dan proberen te combineren met de wensen van de (schoon-)familie, zodat er voor beide papa’s en opa’s, een leuke vaderdag georganiseerd wordt. Alleen deze voorbereiding is soms al een dagtaak op zich en dan heb ik nog niet gesproken over de verrassing die ik nu dus, namens onze dochter, voor haar papa mag verzinnen. Want ja, zo’n meisje van anderhalf bedenkt dat toch echt niet zelf.

Dit weekend is de eer dus aan mij.

Aangezien Lars alles behalve een ontbijter is, is het regelen van een standaard vaderdagontbijtje niet alleen zinloos, maar ook heel demotiverend. Heb je je net een uur lang uit staan sloven in de keuken, met een zeurende dreumes aan je been, krijg je vervolgens te horen  dat ie niet zo’n trek heeft, met zijn gezellige ochtendhumeurtje. Dat doen we dus niet meer.

Maar wat doen we dan wel? Nou ja we geven papa zo’n zelfgemaakt canvasje met een voetafdruk, kopen er een lief cadeautje bij en racen daarna met z’n allen door onder de douche, naar papa 1, praktisch gecombineerd met het bezoek aan opa, door naar papa 2 en crashen aan het eind van de dag op de bank, met een super-de-luxe vaderdagdiner. Of gewoon een vette pizza.

Misschien gaat het er bij andere gezinnen echt zo romantisch aan toe, als de reclame’s op TV doen geloven? Wij streven daar niet meer naar.

Niet na onze eerste moederdag ervaring van vorig jaar. Mijn eerste moederdag ging namelijk direct de boeken in als een fantastische, bijna onbetaalbare, verrassingsdag. Ik werd super romantisch wakker gemaakt, oh nee, wacht… Ik gaf borstvoeding en was dus eerder dan Lars wakker om onze dochter te voeden. Heel stilletjes, zodat Lars nog even door kon slapen. Haha nee, DOEI, het was moederdag dus maakte ik Lars gewoon wakker en verzocht hem vriendelijk om koffie te gaan halen. Eenmaal klaar met de eerste voeding had hij voor mij zo’n super schattig canvasje, een cadeautje en de mededeling dat ik niets te eten kreeg, omdat we zo meteen ergens naar toe gingen. (Uh… Hallo, ik ben dus wel een ontbijter!) Een half uurtje later vertrokken we naar, voor mij, bestemming onbekend. Als de auto zou starten tenminste…

Vermoedelijk hadden de buren net zo’n vol dagprogramma als wij, zij deden inmiddels een poging hun kinderen in de autostoeltjes te helpen, toverden daarna de startkabels tevoorschijn en we reden weer. Zeker een hele kilometer, misschien anderhalf, maar het leek ons op de oprit naar de snelweg beter om niet door te rijden met een auto waarvan de motor op zijn kookpunt was.

Daar sta je dan…

Op je eerste moederdag, met een baby, in de regen, op de vluchtstrook te wachten tot je pappie je komt halen. Fantastisch… Een lekke koppakking, auto total loss, dag moederdag ontbijtje bij een luxe hotel in de buurt, echt typisch iets voor mij op mijn allereerste moederdag.

En weet je, we lachen, met de nodige zelfspot, maar om ons avontuur. De auto is inmiddels vervangen, de canvasjes pronken aan de muur en die allereerste moederdag is er een geworden die we nooit zullen vergeten. We accepteren maar dat het allemaal niet zo romantisch is, als de reclames, facebookposts en andere misleidende berichten doen geloven. Althans, niet bij ons.

Wij doen maar gewoon, dan beleven we wel genoeg.

Deze en vele andere leuke blogs zijn te lezen op http://www.Chrisje.info en op Facebook: Chrisje.