Daar zitten we dan, op een luchtbed in de woonkamer met naast ons pakjes drinken, een bak popcorn en twee stuiterende kinderen. Eindelijk gaat het gebeuren: hun eerste slaapfeestje samen! Als ik hun energielevel mag geloven, belooft het oprecht een knalfeest te worden.
Onze dochter is inmiddels drie en ons neefje bijna vijf, maar ongeacht de leeftijd stuiteren ze er op een gemiddelde doordeweekse dag al flink op los. Het luchtbed is door onze drie-jarige vandaag dan ook benoemd tot ‘stuiterbed’, omdat hij zo lekker stuitert als je er vanaf de bank of het dressoir een sprong op waagt. Ook koprollen vanuit de vensterbank over de leuning van de bank creëren een geslaagd achtbaaneffect met een stuiterend einde. Na het nodige kindervuurwerk was de Disneyfilm die papa en mama zo graag weer eens wilden zien, dan ook totaal niet interessant nu onze eigen woonkamer tot een klein pretparkje was omgetoverd.
Lion King in de Efteling
Daar zaten papa en mama dus, romantisch naar de Lion King te kijken terwijl peuter en kleuter zich in de Efteling waanden. Genieten hoor, het is tenslotte ‘slaap’feest, maar waar en wanneer vind je de handrem bij die kleintjes? Je zou toch zeggen dat ze rond half 10 helemaal afgedraaid moeten zijn van al dat gestuiter. Om een uur of 10 is het ons dan eindelijk gelukt om ze allebei in slaap te hebben, in diezelfde woonkamer, op hetzelfde stuiterbed.
Een schouderklopje waard, toch?
Alsof het feest zo nog niet compleet was, sliepen ze heerlijk uit, zeker tot half 8, trakteerde papa op een Mc-ontbijtje, aten we dus ongegeneerd patat op een luchtbed, staken we stiekem nog wat vuurwerk af in de tuin en toen tante haar overprikkelde kleuter op kwam halen, verrasten we haar vol trots met een coole tattoo op de bil van haar kind. Wat zal ze blij zijn geweest!
Slaapfeestjes, eigenlijk zijn ze gewoon geweldig (en doodvermoeiend)…
Mama-Ri schrijft (meestal met een grote knipoog) over het ouderschap in de breedste zin van het woord en is te volgen op Facebook: Mama-Ri, Instagram: @mama.ri89 en op www.Mama-Ri.blog.
Mama-Ri 