Weer even een dagje kind

Ieder jaar stond het toch wel minstens één keer op de planning: een dagje naar de grootste speeltuin van Europa. Mijn geheugen vertelt mij al dagen over het treintje, de blauw-gele glijbaan met mega zware matjes die je dan zo’n eindeloze trap op moest sleuren, de witte buizenglijbaan waar konijnen bovenop zaten, de kabelbaan over het water, het pirateneiland, de waterspeeltuin en natuurlijk over de kartbaan. Eindeloze jeugdherinneringen liggen op Bennebroekse bodem. En dat alles, op slechts 10 minuutjes van ons huis.

Iemand die deze herinneringen met ons deelt is onze vriendin Hester (Tante Rummy). Ook zij wacht al sinds haar tienerjaren op een excuus om weer eens ongegeneerd los te gaan in Linnaeushof. Zo creëerde zij een simpele win-win situatie door ons meisje en deze mama een abonnement op onze favoriete speeltuin voor onze verjaardagen te geven, een heel vervelend verjaardagscadeau, al zeg ik het zelf.

Tijd om jeugdherinneringen op te halen

Dus, na het vergelijken van onze vrije weekenden is het dan eindelijk zover: na al die jaren mag ik kleine Rianne weer eens loslaten op oud, vertrouwd terrein. Wat me voor vertrek wel een beetje tegenvalt, is dat mijn moeder mijn tas niet meer voor me inpakt, maar goed dat neem ik maar voor lief. Onderweg komen de oude liedjes van Bennie Broek langzaam weer boven borrelen en eenmaal aangekomen blijkt de weg van de auto naar de ingang, de ingang zelf, de eerste attracties waar je tegenaan loopt, zelfs de bankjes waar we ieder jaar een familiefoto maakte, allemaal nog hetzelfde!

Prikkels, prikkels, iets te veel prikkels

Terwijl Hester en ik bespreken waar we vandaag absoluut in moeten, komt het kleine meisje oren en ogen te kort. Zoveel prikkels dat ze gewoon echt niet weet waar ze moet beginnen. Wanneer het beest in haar dan eindelijk los komt, kan ik haar handrem niet meer vinden. Zwaaien naar het treintje, springen op de trampolines, ‘hoger, hoger’ op de gekste schommels, klimmen, klauteren en een verfrissende duik in het waterparadijs, haar lol kan niet op.

Of lag dat nou aan het enthousiaste kind in tante Rummy en Mama-Ri?

Wie zal het zeggen, een aanrader is het zeker: Linnaeushof 😉