Onze appel is niet ver van de boom gevallen. Voor ons is in principe geen feestje te gek en nu ons kleine feestnummertje zo’n lekkere eigen mening begint te krijgen, komen we er achter dat we die eigenschap vrij gemakkelijk aan haar hebben doorgegeven.
Thuis kijken we filmpjes via YouTube
Door onze onsamenhangende zoekopdrachten op YouTube staat onze afspeellijst vol met de meest uiteenlopende genres. Zo wordt André Hazes opgevolgd door een lekker fout carnavalsknallertje en luisteren we daarna een potje kneiterharde hardcore dat weer wordt opgevolgd door een schattig liedje van K3. Dit dagelijkse, muzikale momentje wordt ingeluid met de kreet: ‘Leef!’ (ik zei het al: André Hazes) en terwijl we op YouTube zoeken naar het juiste filmpje, ziet mevrouw een van haar andere favorieten voorbij komen. ‘Bolkes’, je weet wel, die grapjas in een rood pak met een gele stropdas. Samen dansen we van links naar rechts de woonkamer door, bobbelen we wat met onze billen en als papa of mama een goed humeur heeft, NONDEJU, dan springen we nog even op de tafel voor de nodige dansmoves.
In de auto luisteren we ouderwets een CD
Ook in de auto gaat het feestje gewoon door. De muziek op de radio is voor mevrouw veel te soft, die handjes en beentjes gaan pas echt los wanneer we de CD van de laatste Thunderdome aanzetten. ‘Harder, harder’ klinkt het vanaf de achterbank en ik vraag me toch af wat mensen denken die ons voorbij zien komen. Keiharde bass en een kind in een kinderstoel op de achterbank. En maar dansen en lachen…. Ach wat kan mij het schelen, met keiharde bass houden wij iedere autorit gezellig.
Tijdens de carnaval gaan we los
En dan hè, was het natuurlijk laatst carnaval. Onze dochter kwam met oma naar de prijsuitreiking: een overvolle zaal met allemaal lallende mensen en keiharde feestmuziek. Menig kind duikt geschrokken in een hoekje, onze feestmuts rent door de mensenmassa heen, schudt wat met haar kontje en springt in het rond alsof ze thuis op tafel staat.
Of het nou de genen zijn, of dat het aangeleerd gedrag is. Prachtig is het wel: mijn mini-me, onze kleine party animal.
Mama-Ri 
Een gedachte over “Party animal in opleiding”