Trotsmomentjes

Iedere ouder kent ze, dat weet ik zeker. Het begint eigenlijk al tijdens de zwangerschap, maar breidt zich uit naar steeds trotsere momentjes. Van die mijlpalen die jij of je kindje behaalt, waar je wel duizend foto’s van maakt die allemaal op elkaar lijken. Plus nog een filmpje of tien waarvan je er waarschijnlijk maar één deelt, maar ze stuk voor stuk te leuk zijn om te verwijderen. Ja, ik weet het zeker, iedere ouder kent deze momentjes en daarom deel ik er deze keer maar weer eens een die wij kort geleden mochten afvinken van het mijlpalenlijstje.

Na weken vrezen, bedenken hoe ik dit aan moet pakken en elke keer de vraag vooruit schuiven, moesten we er toch een keer aan gaan geloven. Papa en mama hadden eindelijk een vrij momentje, de weergoden waren goed gestemd en de stuiterbal verkondigde de zoveelste leergierige ingeving: de zijwielen moeten van de fiets!

En zo geschiede…

Met het zweet op mijn rug en de kriebels in mijn buik, gewapend met beschermers ‘all over the place’ en zelfs een helm op het schattige hoofdje, was het dan eindelijk zo ver: daar ging ze! En inderdaad, daar ging ze! Alsof ze nooit anders heeft gedaan, ze fietst zo weg! Ik smelt van trots, schiet de al eerder genoemde duizend foto’s plus tien filmpjes en deel er daar één of misschien twee van, maar ik ben trots joh, je wil het niet weten.

Weer een trotsmomentje waarover ik veel te lang heb nagedacht, waarover ik twijfelde of ik haar niet voor een onmogelijke opgave zou zetten, een mijlpaal waar ik keihard achteraan heb gerend en waarbij ik bang was voor mijn eigen enthousiasme, ze flikt het gewoon! Tien seconden oefenen en weg is ze! En dan nu maar hopen dat de rest van haar jeugd niet zo snel voorbij vliegt…