Vorig jaar schreef ik dit gedichtje, twee weken later won de hoop het van de vrees en had ik een positieve test in mijn handen…
Ik had dit gedicht zo graag terug gelezen met een drie maanden oude baby in mijn armen, helaas kan ik hem nu alleen maar delen met nog 1000 keer meer hoop en 100.000 keer meer vrees. Want nee, de zwangerschap is niet uitgebleven, de zwangerschap heeft de vrees alleen nog maar groter gemaakt…
Ik ben Rianne en ik schrijf over het ouderschap in de breedste zin van het woord (het liefst met een grote knipoog). Na jarenlange vriendschap zijn Lars en ik een relatie aangegaan. Sindsdien wonen wij samen, we hebben een super tamme vogel en in 2017 is onze eerste dochter geboren. Na 16 weken op een roze wolk te hebben geleefd, hebben wij helaas in 2021 afscheid moeten nemen van onze tweede dochter...
Alle berichten van Mama-Ri weergeven
Mama-Ri 