Helaas is het weer zo ver: herfst…
In gedachte zit ik nog met m’n kleine meisje aan het Turkse strand, oh nee, dat was 2019, in gedachte zit ik nog in mijn verbouwde achtertuin van mijn zelfgemaakte cocktail te genieten en *pats*boem* een nat spinnenweb in mijn gezicht en met mijn blote voeten in een naaktslak. Gadver, herfst. Of is die herfst zo erg nog niet?
Ik heb het al eens eerder genoemd, wij zijn zonder twijfel ‘zomermensen’. Allemaal leuk die mooie herfstkleuren, die gezellige kerstsfeer en de dartelende lammetjes in de lente, ons maak je vele malen gelukkiger met een graad of 28, zon, zee, strand of gewoon een oerdegelijk opblaaszwembad. En als 2021 het toe laat: het liefst een dag of tien in het buitenland.
Maar helaas: het kan niet altijd feest zijn.
De komende tijd bereid ik me maar weer voor op mijn dikke, grijze winterdip en probeer ik er maar het beste van te maken. Gelukkig maken we de kleine dame hartstikke blij met eindeloze boswandelingen of een uitje naar de duinen. Stoppen we onze tas vol met dennenappels (en nee geen eikels), en rennen we door de bladeren terwijl we genieten van de mooie kleuren in het bos. En stiekem.. Ik twijfel nog wel, kan de zomer misschien toch nét niet tippen aan het allerleukste wat de herfst ons te bieden heeft: plassen stampen!
Gelukkig zijn we de fase voorbij waarin ze niet alleen in de plassen wilde staan, maar er nog liever in ging zitten. Momenteel oefenen we de aanloop en doet mevrouw haar uiterste best om zo te landen dat alles en iedereen onder zit, inclusief zij zelf.
Geinig is het wel, maar toch. Doe mij maar water ter verkoeling in plaats van onderkoeling. Snel naar huis voordat het donker wordt, dan maar aan de warme chocomel, je moet wat…
Mama-Ri 