Zeg eens: ‘Aaaaaaa’

Volgens mij bestaat het leven van de gemiddelde moeder voornamelijk uit clichés en mijlpalen. Ik heb er inmiddels al heel wat beschreven, maar ook het eerste tandartsbezoek mag natuurlijk niet aan dit lijstje ontbreken.

Op ieders advies nam ik mijn baby  braaf mee naar ieder tandartsbezoek om alvast een beetje te wennen. Nou vooruit, niet naar de afspraken waarop ik gaatjes moest laten vullen. Ik wil haar natuurlijk alleen laten zien hoe ontzettend zorgeloos en leuk het bij de tandarts is en niet direct traumatiseren. Terwijl ik zelf jarenlang de tandarts heb ontweken, dankzij een minder prettige ervaring bij de kaakchirurg, zal ik nu toch het goede voorbeeld moeten geven. En ik ken mijn peuter: zij voelt iedere spanning haarfijn aan en zet dan direct haar hakken (lees: hele voeten) in het zand.

De voorbereiding

Na een kleine week voorbereiding is het dan eindelijk zo ver. Ik geloof dat onze opbeurende verhalen over de tandarts, zelf tandartsje spelen en tandartsspelletjes op de tablet haar een redelijk fleurig beeld hebben gegeven over hetgeen dat komen gaat. Wanneer we onze ogen net aan open hebben, benoemt zij dan ook dat vandaag de dag is dat ze naar de tandarts mag!! Yeah, yeah en we doen net of dat dan een geweldig feestje is!

Bij binnenkomst mogen we direct plaatsnemen in de behandelkamer, waar onze dame zich eerst nog voor alles en iedereen probeert te verstoppen. Heerlijk die eenkennige fase… Als geluk bij een ongeluk is de tandarts nog even bij iemand anders bezig en kunnen wij op ons gemak de ruimte verkennen, net wat de eenkennige dame nu nodig heeft. We bekijken de stoel, die als glijbaan gebruikt kan worden en ik leg haar alvast uit hoe die stoel straks naar beneden gaat, reuze interessant natuurlijk. We bekijken het gereedschap dat klaar ligt en godzijdank herkent ze het spiegeltje uit haar eigen dokters-/tandartskoffertje. Dat leuke spiegeltje breekt het ijs: ‘Die moet in je mond, Mama!’. Ook heeft de peuter al bedacht dat Mama eerst gaat en zij zelf daarna, misschien.

Ik bereid me voor op het ergste, want dit gaat allemaal veel te soepel. Maar wat schetst mijn verbazing? Wanneer ik uit de stoel klim, klimt zij er al op: ‘Nu ben ik aan de beurt!’. De controle verloopt soepeltjes en de dame mag een mooie sticker uitkiezen.

Voorbereiding: geslaagd.

Uitvoering: geslaagd.

Heb ik me daar nou al die tijd zo druk om gemaakt?!